Hands-on met de Airwheel

De Airwheel rijdt al jaren rond in Azie, maar is pas sinds oktober verkrijgbaar in Nederland. Dit erg compacte en elektrische voertuig is een opvallende verschijning, met een prijskaartje van 555 euro voor het goedkoopste model. Ik heb een middag rondgereden op een Airwheel, hier lees je mijn bevindingen.

Wat is een Airwheel?

De AirWheel is volgens de makers hét vervoermiddel van de toekomst en werkt middels een ingewikkeld software-algoritme en een gyroscoop. Dit zorgt ervoor dat het evenwicht automatisch behouden wordt. Je bedient de Airwheel door je lichaam te buigen, dat is het.

Mijn bevindingen

Een Airwheel wordt geleverd met een touw, twee zijwieltjes en een oplader. Ik heb de Airwheel X3 getest, deze heeft een 400 watt motor en een topsnelheid van achttien kilometer per uur. Het voertuig heeft een aan- en uitknop, verder is er geen poespas aanwezig.

De Airwheel X3 is erg compact, ik schat hem even groot als een emmer. Met een gewicht van tien kilo is hij wel zwaar, al merk je daar met rijden weinig van. Hij is verkrijgbaar in de kleuren zwart en wit, allebei met rode en zilveren accenten. Even over de accessoires: het meegeleverde touw is te bevestigen aan de voorzijde en dient als houvast. Het zorgt ervoor dat je niet met twee armen aan het zwaaien bent tijdens het rijden, maar echt grip biedt het niet. De aanwezigheid is dus vooral gevoelsmatig, maar is – zeker in het begin – een fijne toevoeging. De zijwieltjes zijn in het begin een absolute must, omdat ze ervoor zorgen dat je stabiel staat op de Airwheel. Je kunt aardig oefenen met rijden zonder bang te zijn dat je valt, omdat je alleen op je evenwicht moet letten. Het nadeel van de wieltjes is dat ze sturen onmogelijk maken, omdat het stuurmechanisme geblokkeerd wordt. Je kunt dus alleen voor- en achteruit rijden, maar in het begin is dat prima. Wanneer je dat onder de knie hebt, kun je de wieltjes demonteren en écht aan de slag. Overigens duurt het demonteren van de zijwieltjes nog geen minuut, en kun je ze later eenvoudig weer erop plaatsen.

Het eerste uur zonder wieltjes op de Airwheel was dramatisch. Opstappen ging snel goed, maar na enkele meters verloor ik mijn evenwicht en viel ik eraf. Maar hoe langer ik oefende, hoe beter het ging. Aan het einde van de middag kon ik een mooi rondje rijden, wat een ontzettende kick gaf. De maximumsnelheid van de Airwheel X3 is achttien kilometer per uur, maar harder dan zo’n tien kilometer durfde ik niet. Je geeft je volledig over aan het voertuig en bent afhankelijk van je evenwicht. Het bereik van twintig kilometer zal voor de meeste mensen voldoende zijn, maar een hele dag erop touren is dus niet mogelijk zonder bij te laden. De lader lijkt op die van een laptop, opladen van 0 tot 100 procent neemt 90 minuten in beslag.

Conclusie

De Airwheel is een tof apparaat voor gadgetliefhebbers, maar is nog niet rijp voor de Nederlandse consument. Het probleem van de Airwheel zit hem niet in het onder de knie krijgen van het rijden, maar in de beperkte accuduur. Na zo’n twintig kilometer dien je Airwheel op te laden, waardoor je geen lange tochten kunt maken, iets wat wel mogelijk is met de fiets. De Airwheel heeft zeker potentie, maar ik houd het voorlopig bij mijn stalen ros.

De Airwheel X3, en andere modellen, zijn verkrijgbaar vanaf 555 euro bij airwheelnederland.nl. Mijn dank gaat uit naar Bas van Nuland, wiens Airwheel ik een middag kon lenen.